Ελλάδα: Βενεζουέλα της Ευρώπης

Πετύχαμε μια ακόμα σημαντική διάκριση ως χώρα. Εκθρονίσαμε την Βενεζουέλα από τη θέση της πιθανότερης για χρεοκοπία χώρας σύμφωνα με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Από τούδε κι εφεξής η πιο πιθανή χώρα για να χρεοκοπήσει σε όοοολο τον κόσμο είναι η Ελλαδίτσα μας. Δεν είναι λίγο πράγμα. Όσο και να μην συμπαθεί κανείς τον Κύριο Γεώργιο Παπανδρέου το καλό πρέπει να το λέμε. Να το αναγνωρίζουμε. Κάποια στιγμή πρέπει σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο να αναγνωρίζονται οι Αξίες εν ζωή. Σημαντικό βέβαια είναι για να κατανοήσουμε το μέγεθος του επιτευγμάτος ότι η Βενεζουέλα εφαρμόζει πολιτικές εξωτικές, παράξενες..Ας πούμε, εθνικοποιεί κερδοφόρες πολυεθνικές. Διαχειρίζεται μόνη της τα πετρέλαιά της (άκουσον-άκουσον!). Μειώνει τα όρια ηλικίας για σύνταξη και αυξάνει τις συντάξεις αντί να κάνει το αντίστροφο που-όπως όλοι ξέρουμε -είναι το σωστό. Γενικά οι Βενεζολάνοι το πάνε γυρεύοντας. Τη ζητάνε την υποβάθμιση απ’τους Οίκους και τη χρεοκοπία μ’ αυτά που κάνουν. Κι όμως, εμείς οι Έλληνες χωρίς να προκαλέσουμε, παίζοντας τίμια και εφαρμόζοντας πολιτικές Ορθές, όπως: πώληση σε λογικές, προσιτές τιμές κερδοφόρων μονοπωλειακών επιχειρήσεων τύπου ΟΤΕ, ΔΕΗ, απελευθέρωση απολύσεων, μείωση μισθών και άλλα τέτοια μέτρα ρεαλιστικά και νηφάλια που όλοι κατανοούμε ότι είναι αναγκαία, ακόμα και αν δεν είναι αρεστά σε κάποιους, μπορέσαμε να πάρουμε την πρώτη θέση σε όλο τον κόσμο. Και σίγουρα, μπορούμε επιτέλους, αν είμαστε ενωμένοι και αφήσουμε τις πολιτικές έριδες πίσω, να κάνουμε την πιθανότητα βεβαιότητα.

Κα-κλα-μίνης

Ορκίστηκε λοιπόν ο νέος δήμαρχος Αθηναίων. Είναι διαφορετικός από τον κ. Κακλαμάνη λένε όσοι τον στήριξαν. Έχει στιλ, είναι διαβασμένος, καλλιεργημένος. Βέβαια, συγκρινόμενος με τον Κακλαμάνη οποιοσδήποτε απόφοιτος Δημοτικού μοιάζει με το σοφό Σωκράτη. Επί της ουσίας, στα οικονομικά και τα λοιπά δεν θα μπορεί ο δυστυχής Καμίνης να αλλάξει πολλά-ενώ θα ήθελε- καθώς θα είναι περιορισμένος από το τρισκατάρατο μνημόνιο. Ούτε με το Βωβό θα «τα σπάσει», καθώς θα είναι δεσμευμένος από αποφάσεις της προηγούμενης δημοτικής αρχής. Απλά, θα είναι αποτελεσματικός επικοινωνιακά και θα μπορέσει να χτίσει εκεί που ο Κακλαμάνης κώλωσε. Όμως, υπάρχουν δύο μικρά πραγματάκια που θα μπορούσε να κάνει και δεν σχετίζονται με οικονομικά:
1) Αλλαγή του ονόματος της οδού Τζαβέλα, στα Εξάρχεια σε οδό Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στις συνειδήσεις του κόσμου έτσι λέγεται ήδη. Μένει να επισημοποιηθεί. Μια μικρή, συμβολική πράξη που ίσως βάλει ένα λιθαράκι στο σταμάτημα της κρατικής αυθαιρεσίας.
2) Απαλλαγή της Αθήνας και των Αθηναίων από το απαίσιο λογότυπο του Αβραμόπουλου. Με τη σαφή αναφορά στον Κέλτικο σταυρό των ρατσιστών. Σχετική ανάλυση από τον Ιό στο http://www.iospress.gr/ios1995/ios19951112a.htm. Τόσοι ευαίσθητοι καλλιτέχνες, τόσοι άνθρωποι με γούστο συσπειρώθηκαν γύρω από την υποψηφιότητα Καμίνη. Ας του πουν μια κουβέντα. Δεν έχει κόστος. Ας δούμε λοιπόν πόσο προοδευτικός είναι ο κ. Καμίνης. Αν γίνει έστω και το ένα από τα δύο, όχι μόνο θα πάψω να δουλεύω τους φίλους μου που μετέχουν σε ανάματα κεριών και τέτοια με τους atenistas, αλλά θα ενταχθώ κι εγώ στις γραμμές τους. Θα συμμετάσχω δε ενεργά σε όποια δραστηριότητα τους: Γαϊτανάκι, μπιρμπιλονοπόλεμο, ακόμα και μπουγέλα.

Απεργία

Όλοι ταλαιπωρούμαστε από τις απεργίες στις συγκοινωνίες και όπου άλλου. Χάνουμε χρόνο, χρήματα, ζημιωνόμαστε με διάφορους τρόπους άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο. Όμως, καλό είναι να θυμόμαστε ότι η απεργία δεν είναι και δεν ήταν ποτέ η αιτία ενός προβλήματος αλλά το αποτέλεσμα αυτού.

Ντομινίκ. Στρος. Καν.

Επισκέφθηκε τη χώρα μας ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν. Αφού παρουσίασε το νούμερό του στα ελληνικά μήντια- με ιδιαίτερη επιτυχία όπως είπαν έγκριτοι δημοσιογράφοι- είπε να κάνει τη βόλτα του.
Περιφερόταν στην πολή και ασχημονούσε. Έκανε άσεμνες χειρονομίες στα κορίτσια, έβρισκε ανύποπτες γιαγιούλες και με πρόσχημα ότι θα τις περάσει απέναντι στο δρόμο αυτός τους έκλεβε το πορτοφολάκι που φυλάνε τα ψιλά. Αναιδής και θρασύτατος, έζεχνε, ρευόταν και επέρδετο ασύστολα. Οι συμπολίτες μας έβλεπαν το χάλι του αλλά γνωρίζοντας- χαρη στη συμπυκνωμένη σοφία του υπερδισχιλιετούς πολιτισμού μας-ότι δεν έφταιγεν ο ίδιος τόσος ήταν τόσο έκανε, αλλά το επάγγελμα του, του τραπεζίτη και ότι οι περισσότεροι στο συνάφι του τα ίδια και χειρότερα είναι τον άφηναν ανενόχλητο. Ο Ντομινίκ έτσι στραβοχυμένος, άσχημος και καμπούρης που είναι εμπνέει τον οίκτο, σε κάνει να θες να δείξεις ανωτερότητα εδώ που τα λέμε. Κάποια στιγμή όμως ήπιε πολύ και το παράκανε. Βρέθηκε στο μαχαλά του Μπαρμπα Γιώργου και παραληρούσε ουρλιάζοντας : «Bread θέλετε; spread Ρε! Spread θα πάρετε και μάλιστα επιμηκυμεεεενοοοοο!!! ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ χικς!» κι έδειχνε με τα δυο του χεράκια ανάμεσα στα πόδια του, ένα σημείο όπου ίσως κατοικεί κάποια νεκρή φύση. Ακούει τη βαβούρα ο Μπαρμπα Γιώργος, του ήρθε και η απερίγραπτη μπόχα στα ρουθούνια, φωνάζει από πάνω: ‘Ποιος κάνει αυτό το σαματα;»
Ντομινίκ, έγρουξε ο Ντομινικ.
Στρος, τόνισε.
Κανννν, καμπάνισε και ολόκληρωσε ευτυχισμένος, κλάνοντας.
-Ωρέεεεε θα πάαααρω τη μαγκουουούρα και θα κατέβω και θα σας λιανίσω και τσου τρεις!

Αυτό, ήταν μια διασκευή του γνωστού ανέκδοτου με τον  Ζαν Κλοντ Βαντάμ. Ταιριάζει σε αρκετούς τύπους με τριπλά ονόματα.

Η Εποχή των Εγγονών

Παλαιά, πολύ παλαιά, το πολιτικό πρόβλημα της χώρας οφειλόταν σε κάποιους πολιτικούς που αν και βρίσκονταν στην πολιτική από τότε που θυμούνταν τους εαυτούς τους, επέμεναν να διοικούν και να μην αφήνουν χώρο στους «νέους ανθρώπους».

Αργότερα, το επιλύσαμε αυτό το θέμα επιλέγοντας τζόβενα τύπου Σημίτη ή πιτσιρικάδες με κοντά παντελονάκια όπως ο κ. Καραμανλής. Τότε, όμως, μας προέκυψε το πρόβλημα της οικογενειοκρατίας.

Έτσι φθάσαμε στο ένδοξο παρόν όπου ο Σοφός ελληνικός λαός επέλεξε

τους εγγονούς, ένδοξων προγόνων

για να κυβερνήσουν τη χώρα του.

Αυτό το υπέροχο δίδυμο που ηγείται της χώρας είναι πράγματι άξιο και συνεπές στις Οικογενειακές του Παραδόσεις, καθώς:

Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου ο Α’ υπήρξε άνθρωπος των Άγγλων (τω καιρώ εκεινο δεν μας είχαν αναλάβει ακόμα οι αμερκανοί), απηνής διώκτης των κομμουνιστών και μέγας παπατζής καθώς δεν είχε κανένα πρόβλημα να ισχυριστεί κάτι και μετά από ελάχιστο χρόνο να πράξει ακριβώς το αντίθετο. Θα πρέπει να είναι περήφανος απο κει ψηλά για τον εγγονό του. Το «λεφτά υπάρχουν» και αμέσως μετά: «δυστυχώς επτωχεύσατε» έγραψε! Ναι ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου μπορεί φέρει επάξια όχι μόνο το όνομα αλλά και το παρατσούκλι του παππού του. Γιατί το επώνυμο το έχεις. Γεννιέσαι με αυτό. Ενώ το παρατσούκλι πρέπει να αγωνιστείς να το κερδίσεις. Έχει δε, ξεπεράσει τον παππού του στην εξυπηρέτηση του Διεθνούς Παράγοντα καθώς υπηρετεί με συνέπεια και τις ΗΠΑ και την Γερμανία. Ναι. Είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων και πραγματικά ως τώρα τα καταφέρνει άψογα. Όσο για το κυνήγι του κομμουνισμού, ε ντάξει μια βόλτα στο κέντρο θα πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι και εκεί τα καταφέρνει άριστα!

Ο έτερος των εγγονών δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος είναι φασίστας όπως κι ο παππούς του. Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία. Είναι πρακτική. Καθημερινή. Ο τρόπος που μιλά και συμπεριφέρεται σε οποιονδήποτε έχει αμυδρά διαφορετική άποψη από τη δική του είναι αρκετός για να δικαιολογήσει τον ισχυρισμό. Απλά καμαρώστε τον σε ένα παράθυρο. Σκεφτείτε δε, αν κάνει τέτοια δημοσίως τι γίνεται όταν φεύγουν οι κάμερες. Θα πείτε σιγά μην κάτσω να δω το  κουτοπόνηρο ιπποποταμάκι  στο γυαλί. Μου αρκεί να απολαμβάνω τις έξυπνες-indeed- ατάκες του.

Έτσι και αλλιώς, βρισκόμαστε πια στην Εποχή των Εγγονών και μην ξεχνάτε πως: Memorandum est Gaudium

Πάρτυ 1000 σε γκαρσονιέρα

Προ αμνημονεύτων ετών,  η ηγεσία της χώρας μας, της Ισχυρής Ελλάδας, σκέφτηκε να οργανώσει ολυμπιακούς αγώνες. Τότε, κάποιοι έλεγαν ότι αυτό δεν είναι καλή ιδέα. Αρχικά πολλοί καλλιτέχνες και «πνευματικοί ταγοί» έκριναν ότι κάτι τέτοιο είναι μεγαλομανία, δεν μπορούμε οικονομικά να το στηρίξουμε και φυσικά ότι θα  έφερνε περισσότερα προβλήματα. Στην πορεία, οι φωνές των διαφωνούντων λιγόστεψαν. Παραδόξως. Συμπτωματικά δε, αρκετοί απ αυτούς, ανέλαβαν «δουλειές» σχετικές με την ολυμπιάδα. Έμεινε ο Τζίμης Πανούσης και λίγοι ακόμα δεθελοντές. Οι συνήθεις διαφωνούντες. Που δεν είναι ευχαριστήμενοι με τίποτα. Που όλα τους φταίνε που δεν έχουν προτάσεις..Σε ένα από τα λίγα άρθρα που συνέχιζαν να κριτικάρουν ελεύθερα αυτό που ετοιμαζόταν να γίνει-δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του αρθρογράφου- είχα διαβάσει ότι είναι «σαν να θες να οργανώσεις πάρτυ χιλίων ατόμων σε γκαρσονιέρα. Μπορεί να πετύχει αλλά σίγουρα θα σου γκρεμίσουν το σπίτι.»

Να μην τα πολυλογούμε, όλοι τώρα ξέρουμε τι έγινε,  αν και -όπως συνηθίζεται- δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Φαγώθηκαν κάποια δις ευρώ τα οποία τώρα μάλιστα μας λένε ότι μαζί τα φάγαμε. Το πάρτυ τελικά έγινε, ο περισσότερος κόσμος «ψήθηκε» με την μεγάλη ιδέα και το αρχαίο πνεύμα το θανατηφόρο, αλλά -δυστυχώς-οι δεθελοντές δικαιώθηκαν και η γκαρσονιέρα γκρεμίστηκε. Πήρε 6 χρόνια βέβαια, χρόνος αρκετός για να φύγουν οι ευγενείς καλεσμένοι αλλά και οι ένοικοι των άνω διαμερισμάτων για τις Ελβετίες ή άλλους ασφαλείς προορισμούς. Το ερείπιο τώρα πέφτει στα κεφάλια των ενοίκων των κάτω ορόφων οι οποίοι έχουν σκυλομετανιώσει που έδωσαν άδεια να γίνει.

Θα μου πεις, αυτά έγιναν. Τότε. Τι μας νοιάζει εμάς; Τώρα τι κάνουμε.

Τώρα, όπως και τότε, γίνεται μια προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος για κάποια πράγματα τα οποία είναι αυτονόητο πως είναι λάθος. Για την πολιτική της άγριας λιτότητας, του περιβόητου μνημονίου. Ζητήματα που αν τα σκεφτόμασταν πριν δύο μόλις χρόνια θα λέγαμε ότι «αυτά δεν γίνονται», τώρα ένα σημαντικό κομμάτι του λαού τα αποδέχεται. Ως αναγκαίο κακό, ως προσωρινή δυσκολία που χρειάζεται «για να γίνει ένα συμμάζεμα» δεν έχει σημασία. Το εξωφρενικό είναι ότι τα αποδέχεται. Αυτό που συμβαίνει τώρα όπως και τότε είναι ότι βρισκόμαστε στη μέση μιας επικοινωνιακής καταιγίδας. Το πράγμα είναι οργανωμένο. Τηλεδημοσιογράφοι σπέρνουν τον πανικό. «Νηφάλιοι» και «ρεαλιστές» γραφιάδες σε εφημερίδες, sites, και blogs ακόμα, αναλαμβάνουν να κάνουν τη νύχτα μέρα και να μας πουν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι όλα αυτά τα παλαβά μέτρα που φτωχαίνουν τον κόσμο είναι «ασπίδα κατά της πτώχευσης». Ένα απίθανο Τρίο εγκαταστάθηκε στη χώρα, και έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Ψύχραιμοι και σοβαροί αναλυτές με γραβάτα(όπως λέει κι η γιαγιά μου τόσοι άνθρωποι καθώς πρέπει, με γραβάτα, δεν μπορεί να κάνουν λάθος) μας τους παρουσιάζουν για γκουρού της οικονομίας. Ποιους; Αυτούς τους καμένους που σε όποια μεριά του πλανήτη  πήγαν τα θαλάσσωσαν! Τους πλασάρουν στου ιθαγενείς για θεούς. Η ηλίθια συνταγή τους είναι «κόψε το φάι απ’ τον πεινασμένο για μην πεθάνει της πείνας».

Να μην την πατήσουμε πάλι. Αυτό. Θυμήσου ποιος ήσουν και πως σκεπτόσουν π.s (=προ spreads). Τότε που δεν ήξερες τι πα να πει spread, και ζούσες πολύ καλύτερα και αν εμφανιζόταν ένας κύριος με μαρκόυτσι να σου πει όλες αυτές τις σαχλαμάρες που μας τσαμπουνάνε,  θα είχες αρκετές καλές ιδέες και προτάσεις για το που να το βάλει ή θα τον διευκολύνεις να του το τοποθετήσεις εσύ.

 

η πολιτική που περιγράφεται σαν «κόβω το φάι στον πεινασμένο για να μην ξεμείνουμε και πεθάνει απ’την πείνα

Αναλώσιμα

Άκουσα την είδηση στο ραδιόφωνο. Τραυματίστηκε σοβαρά άνδρας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια από χειροβομβίδα κρότου λάμψης που έφερε μαζί του. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: «καλά να πάθει! Πόσες έχει ρίξει, πόσους έχει χτυπήσει, πόσους με χημικά έχει ψεκάσει, ορίστε αυτή ήταν η πληρωμή του». Αμέσως μετά μετάνιωσα. Σκέφτηκα ότι πρόκειται για έναν ακόμη νέο άνθρωπο, που μεταξύ ανεργίας και αστυνομίας επέλεξε το δεύτερο. Το αν αυτό είναι το καλύτερο και αν θα το κάναμε εμείς στη θέση του είναι ένα άλλο ζήτημα. Ωστόσο αύτος ο άνθρωπος είναι τόσο θύμα του συστήματος, όσο και τα θύματά του. Αυτοί που τον οπλίζουν και τον στρέφουν εναντίον άλλων νέων, στην πραγματικότητα αδιαφορούν γι αυτόν όσο και για τους «αντιπάλους» του. Είναι παράπλευρη απώλεια, αναλώσιμος, συχνά δε αποτελεί και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για «επικοινωνιακό χειρισμό» δύσκολων καταστάσεων, όπως πρόσφατα με τα γεγονότα στη Marfin.   Αλήθεια, ποιος παράφρων αποφάσισε να κυκλοφορούν οι αστυνομικοί οπλισμένοι σαν αστακοί μες την πόλη; Αυτός που το αποφάσισε θα τιμωρηθεί; Οι συνάδελφοι αυτού του ανθρώπου που τραυματίστηκε θα στραφούν κατά της ηγεσίας τους ώστε να αποφευχθούν άλλα τέτοια γεγονότα; Οι προοδευτικοί συμπολίτες μας θα σταθούν στο πλευρό του;

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!